We weten dat er duizenden geweldige Canadese muzikanten zijn, honderden geweldige Canadese bands ook, maar hoe vaak gooien we onszelf de woorden Canadese supergroepen in de mond? Niet erg vaak, toch?  En ik weet zeker dat bij het horen van die woorden, dat indie-rock giganten als The New Pornographers het meest in gedachten opkomen. Maar wat gebeurt er als een handvol Canadese studiomuzikanten besluiten om een folk-roots supergroep op te richten?  Het antwoord is heel eenvoudig.  Sta me toe het uit Calgary, Alberta afkomstige Americana collectief The Hello Darlins, dat begin 2020 op de scène debuteerde en wier muzikale talenten snel een nieuw begrip zouden kunnen maken, voor te stellen.

Het concept van The Hello Darlins kreeg vorm in 2016 toen zangeres / producer Candace Lacina uit Calgary en toetsenist / producer Mike Little elkaar voor het eerst ontmoetten in een opnamestudio. Na gewerkt te hebben aan afzonderlijke projecten naast populaire artiesten als Shania Twain en B.B. King, kwamen Lacina en Little opnieuw met elkaar in contact met een wederzijds verlangen om hun eigen project te creëren, waarbij ze hun middelen bundelden om onderweg veel van hun bevriende sessiemuzikanten aan te spreken en hun warm te maken voor dit avontuur. Waar deze heren veel schreven en speelden in tal van bands was het nu dus de bedoeling een nieuwe band te starten met hun vrienden, die toevallig ook echt ongelooflijke muzikanten zijn.

Naast de vele uren in hun eigen studio, hebben The Hello Darlins ook tijd doorgebracht met opnames in zowel Calgary's Studio D als Winnipeg's Stereobus Recording, samen met hun vriend en co-producer Murray Pulver (Crash Test Dummies, The Bros. Landreth), Clayton Bellamy (The Road Hammers), Matt Andersen, Dave en Joey Landreth (aka The Bros. Landreth), Russell Broom (Jann Arden), en top fiddler Shane Guse. Samen resoneerde dit meteen in een combinatie van liedjes en harmonieën, een mooie authenticiteit van spelen, hetgeen hun het gevoel gaf dat dit iets speciaals was. En zo ontstond ook hun eerste single "Still Waters", omdat het gaat over geduld, vastberadenheid en vooral verbondenheid met elkaar. 

Openend met enkele hartverwarmende gitaarsnaren in dit nummer, worden de verleidelijke vocalen van Lacina snel ontdekt tijdens het openingsvers: "When I'm restless / When I'm broken / When my heart's sinking heavy like a stone / From the darkness / In the distance / There's an answer like a lighthouse in a storm". De perfect getimede toevoeging van zowel piano als steelgitaar volgt al snel, en voegt zich bij de langzaam zinderende zang en instrumentatie, en laat er geen twijfel over bestaan dat deze mensen hun vak goed verstaan. En als onze getalenteerde gastzanger Matt Andersen uit Perth-Andover (New Brunswick), in dit nummer reciteert met de woorden "I'm the angel / I'm the sinner / Sailing forward on the highs and every low / Let me rest there / By the river / With my reflection that nobody really knows" -geleverd met zijn kenmerkende soul en blues getinte vocalen- laat dit  geen twijfel over zijn herkomst. Beide stemmen vloeien in elkaar over en leiden ons naar een explosief mooi en emotioneel geladen refrein: "Still waters won't you carry me home / Still waters give me peace in my soul / When I'm weary and I can't go on / Still waters gonna carry me home."

Even later verscheen de tweede single, het foot-tapping, melodieuze "Catch That Train", dat gaat over het omarmen van verandering en de opwinding die het met zich meebrengt, terwijl je ook erkent wat je achter je moet laten. Candace Lacina zocht haar inspiratie voor deze song bij haar grootvader wiens culturele wortels in het Boheemse erfgoed  van Tsjechië lagen. Hij is niet de technische definitie van een Boheems persoon, maar voor Candace weerspiegelt hij een gevoel van vrijheid. In de daarop volgende single, "Aberdeen", wordt Candace gesteund door Joey Landreth. In deze hartverscheurende ballade dat geïnspireerd is door een paard, en gaat over loyaliteit en vriendschap en hoe je dat kunt uitbreiden voorbij de grenzen van een mensenleven. Maar vooral weet dit duo ons oprecht vocaal weer te raken. Met meer dan 450.000 gecombineerde Spotify streams voor deze eerste drie singles, is het veilig om te zeggen dat er veel anticipatie is voor hun debuutalbum "Go By Feel" dat op 11 juni a.s. zal verschijnen en horen we verder een ongelooflijke verzameling songs, een hybride van country, gospel en blues gesmeed als geen ander.

Naast hun eerdere geprezen singles, verscheen ook "Prayer For A Sparrow" als single, waarin Candace het heeft over een nieuw begin, en een hernieuwde hoop. Dolly Parton was voor het schrijven van deze song haar inspiratie, en de mus (sparrow) is hier het ultieme teken van seizoensverandering en het voelt voor haar als een goede tijd voor verandering. Maar songs als de klassieke country-rocker "Mountain Time",  het soulvolle titelnummer en de andere songs op deze plaat laten duidelijk een goed voorbeeld van een samensmelting horen waarin folk, country, blues, gospel en roots bij elkaar komen en waarin een sterk op elkaar ingespeeld team van muzikanten het beste bij elkaar naar boven haalt: Amerikaanse rootsmuziek, gespeeld met hart en ziel, Canadiana zoals het gespeeld dient te worden.

Het is geweldig om te zien hoe een band wordt samengesteld door de getalenteerde mensen die normaal gesproken 'achter de schermen' zitten, schrijvend en opnemend voor andere artiesten, om samen zo creatief aan de slag te gaan. Op "Go By Feel" verkent en combineert The Hello Darlins een scala aan rootsstijlen in 11 songs waarbij dit album het bewijs is dat teamwork uiteindelijk leidt tot uitzonderlijke resultaten. Een erg mooi visitekaartje van deze Canadese band dat naar nog veel meer smaakt. Hiermee hebben ze alvast laten horen dat het zeker de moeite waard is om ze naar de Lage Landen te halen, want tussen deze zelfgeschreven composities zit genoeg materiaal waarmee een set gevuld kan worden. Ik ben erg benieuwd hoe dat gaat klinken. Maar na het luisteren van dit album weet ik eigenlijk wel zeker dat dat wel goed komt.